🔷 प्रस्तावना स्वातंत्र्यवीर विनायक दामोदर सावरकर — एक अशा युगपुरुषाचं नाव, ज्यांनी फक्त विचारांनी नाही तर क्रांतीने, लेखणीने, आणि साहसाने भारतमातेच्या स्वातंत्र्याचा मार्ग खुला केला. ते कवी होते, लेखक होते, विचारवंत होते, पण त्याहूनही आधी, ते होते भारतमातेचे सुपुत्र. त्यांच्या जीवनकहाणीचा प्रत्येक क्षण, राष्ट्रभक्तीचा इतिहास आहे. 🔷 बालपण आणि शिक्षण विनायक सावरकरांचा जन्म २८ मे…
एक छोट्याश्या गावात एक रामू भिकारी राहत होता. तो रोज भीक मागून त्याचा उदरनिर्वाह करत असे.त्याला जे मिळेल तो ते खायचा काही मिळाले नाही तर पाणी पिऊन जगायचं.भीक मागण्याबरोबरच तो दिवसभर देवाचे नामस्मरण करायचा असा त्याचा नित्यक्रम होता. देवाला त्याची दया आली व एक दिवस देव त्यावर प्रसन्न झाला व म्हणाला ‘तुला काय हवे ते…
एका गावात एक शेतकरी राहत होता. त्याला प्राणी पाळण्याचा खूप खूप छंद होता. त्याच्याकडे शेळी मेंढी वाघ गाय अशा प्रकारचे खूप प्राणी होती. शेतात त्यांना रोज चारण्यासाठी घेऊन जाई. वाघ शेळी या दोघांना तो नेहमी सोबत ठेवत असत कारण वाघाला शेळी खाईल याची त्याला भीती वाटते. एके दिवशी तो नदी पार करून आपल्या शेतात जातो….
एकदा एक मुंगी आपले खाद्य शोधत फिरत असता कोशातून नुकताच एक किडा बाहेर पडलेला तिला दिसला. कोशातून बाहेर पडलेले त्याचे पाय तो हळूहळू हालवीत होता. ते पाहून मुंगी म्हणाली, ‘अरेरे, काय ही तुझी स्थिती ? मला वाटेल तिकडे फिरता येतं. पण तुला या कोशात बंदीवान होऊन दिवस काढावे लागतात. तेव्हा तुझ्या व माझ्या स्थितीत फारच…
गुरु शिष्य भ्रमंतीला निघाले होते. फिरता फिरता ते एका जंगलात येवून पोहोचले. जंगलात काही अंतरावर एक झरा वाहत होता. गुरुजींना तहान लागली होती. त्यांनी शिष्याच्या हाती कमंडलू दिले आणि त्याला पाणी घेवून येण्यास सांगितले. शिष्य झऱ्या पाशी गेला आणि त्याला असे दिसले कि तेथून नुकतेच बैल गाड्या गेल्या आहेत, बैल पाण्यातून गेल्याने पाणी खूप गढूळ…
एक होता घोडा, तो खूप घमंडी होता. त्याला एक गोगलगाय दिसली.तिला हळू हळू चालताना बघून घोड्याला तिला चिडवायची हुक्की आली. “अगं गोगलगायी। चल शर्यत लावायची का?” त्याने विचारले.गोगलगायीला घोड्याचा राग आला. “बरं, चालेल. रविवारी शर्यल लावूा” ती म्हणाली.गोगलगाय घरी गेली. आणि तिने इतर सर्व गोगलगायींना एकत्र जमवले. त्यांना शर्यतीब‌द्दल सांगितले. सर्वानी मिळून घोड्याला अ‌द्दल घडवायची…
शाळेत दोन नवी मुलं आली. विहान तिरसट. तो एकलकोंडा होता. रिया हसरी. तिच्या हसर्‍या चेहर्‍यामुळे तिची सगळ्यांशी दोस्ती झाली. अशी काय जादू असते हसण्यात? मनापासून हसताना चेहऱ्याच्या प्रत्येक बाजूचे दोन मुख्य स्नायू काम करतात. गालफडाच्या हाडांपासून जिवणीच्या कोपऱ्यापर्यंत जाणाऱ्या स्नायूमुळे ओठांचे कोपरे वर उचलले जातात, दंतपंक्ती चमकतात, गालांचा वरचा भाग उचलला जातो. त्याच स्नायूच्या जिवणीच्या…
हरणांचा राजा वट हरीण अत्यंत सुंदर आणि सोनेरी होता. तो बनारस जवळील घनदाट जंगलांमध्ये राहायचा. तो आपल्या बुद्धिमत्ता आणि नेतृत्वासाठी खूप प्रसिद्ध होता. त्या जंगलात अजून एक सोनेरी हरीण राहत होता. त्याला सर्वजण शाखा हरीण म्हणायचे. दोन्ही हरणे आपापल्या कळपाचे प्रमुख होते. कळपांमध्ये जवळपास पाचशे हरणे सलोख्याने राहत होती. तिथे राज्य करीत असलेल्या राजाला शिकार…
एका गावात रघु आणि श्याम नावाचे दोन शेतकरी असतात. दोघेही एकमेकांचे चांगले मित्र असतात. एक दिवस रघु काही कामानिमित्त बाहेरगावी जाणार असतो म्हणून तो त्याचा शेत नांगरण्याचा नांगर श्यामकडे ठेवून जातो. दुसऱ्या दिवशी श्याम नांगर विकतो व त्याचे पैसे मिळवतो. काही दिवसांनी रघु त्याचे काम संपवून श्यामकडे नांगर घ्यायला जातो. श्याम त्याला म्हणतो ‘ नांगर…
एका गावात गंपू नावाचा एक छोटा मुलगा राहायचा. तो खूप चपळ, चलाख आणि हसतमुख होता. पण त्याला शाळेत जाण्याची अजिबात आवड नव्हती. रोज सकाळी शाळेत जाण्याची वेळ आली की तो बहाणे शोधायचा आणि कधी ताप आल्याचं सांगायचा तर कधी पोट दुखतंय असं. गंपूच्या आईवडिलांना त्याच्या या वागणुकीचं खूपच आश्चर्य वाटायचं. ते त्याला शाळेत का जायचं…
