एका गावाजवळ वडाचे एक मोठे झाड होते. कावळ्यांच्या एका जोडीने तेथे आपले घरटे बनवले. नवरा-बायको त्यामध्ये आनंदाने राहू लागले. घरट्यात त्यांनी अंडी घातली. काही दिवसांनी त्यांच्या अंड्यांमधून पिल्ले बाहेर पडली. परंतु कावळ्यांना हे माहीत नव्हतं की, लवकरच त्यांच्या सुखी जीवनामध्ये एक खूप मोठे संकट येणार आहे.
त्या झाडाच्या ढोलीमध्ये एक मोठा साप राहत होता. तो झाडांवर चढून पक्ष्यांच्या लहान पिल्लांना खात असे. जेव्हा त्या पिल्लांचे आई-वडील आपल्या घरी येत, तेव्हा ते आपल्या रिकाम्या घरट्यांना बघून रडत असत. जेव्हा कावळ्याला ही गोष्ट समजली, तेव्हा तो खूप चिंतित झाला.
एक म्हातारा कोल्हा त्या कावळ्याचा मित्र होता. तो वडाच्या झाडा जवळच राहत होता. दोन्ही कावळ्यांनी जाऊन त्याला आपली समस्या सांगितली, त्याने आपल्या पिल्लांच्या सुरक्षिततेसाठी कोणता तरी चांगला उपाय सुचवावा असा कावळ्यांनी आग्रह धरला.
कोल्हा म्हणाला की ते दुष्ट सापाबरोबर लढू शकत नाहीत, म्हणून त्यांना असा काहीतरी विचार करावा लागेल, ज्याने त्या सापापासून त्यांची सुटका होईल. कोल्ह्याने त्यांना सल्ला दिला, “तुम्ही शहरातील एका श्रीमंताच्या घरून एखादा दागिना उचलून आणा. परंतु हे लक्षात ठेवा की तिथे तुम्हाला असे करताना कोणीतरी नक्की बघेल.”
“अरे नाही, मग तर ते आमचा पाठलाग करून आम्हाला ठार मारतील.” कावळा म्हणाला.
“नाही. तुला काही होणार नाही. तू पटकन उडून या झाडाजवळ ये. इथे तू त्या दागिन्याला ढोलीमध्ये पाड, जिथे तो दुष्ट साप राहतो. तुझ्या मागे येणारी माणसे तुला हे असे करताना बघतील, ही गोष्ट लक्षात ठेव.” म्हाताऱ्या कोल्ह्याने आपली योजना सांगितली.
कावळ्यांनी आश्चर्याने कोल्ह्याला विचारले, “असे करून
आम्हाला काय फायदा होईल? तुझे हे म्हणणे आम्हाला समजत नाही. परंतु आम्हाला पूर्ण विश्वास आहे की तू जे सांगशील, ते आमच्या भल्यासाठीच असेल. यामध्ये कोणतेही दुमत नाही.”
कोल्हा हसून म्हणाला, “तुम्ही आनंदाने या झाडाच्या फांदीवर बसून बघा की काय होते. हो, एक गोष्ट ध्यानात ठेवा; सरळ लढाई तर मूर्ख लढतात. शत्रूला युक्तीने संपवण्यात हुशारी असते.”
दुसऱ्या दिवशी कावळ्याने शहराकडे झेप घेतली. काही स्त्रिया तलावामध्ये अंघोळ करत होत्या. त्यांचे कपडे आणि दागिने काठावर ठेवले होते आणि नोकर त्याचा पहारा देत होते. कावळ्याने एक हार आपल्या चोचीत उचलला. तो हार ज्या स्वीचा होता तिने आरडाओरडा करायला सुरुवात केली.
एका नोकराने पाहिले की कावळ्याने सोन्याचा हार उचलला आहे. तेव्हा तो कावळ्याच्या मागे काठी घेऊन धावला. कावळा सरळ वडाच्या झाडाच्या दिशेने उडाला. नोकर देखील त्याच्या मागेमागे धावत होता. कावळ्याने वडाच्या झाडाजवळ पोहोचून तो हार सापाच्या ढोलीमध्ये.
