एका खेड्यात एक शेतकरी राहत होता. त्याचं नाव होतं – गंगाराम. गंगाराम फार साधा आणि मेहनती माणूस होता. त्याच्याकडे एक सावळं गाढव होतं, नाव – भोंड्या. भोंड्या रोज शेतात ओझं वाहायचं, पाण्याच्या हंड्यांमध्ये फिरायचं, आणि संध्याकाळी दमून दमून घरी यायचं. पण गावातले लोक भोंड्याची सतत चेष्टा करायचे. “अरे, हे काय गाढव आहे? काळं-कुळिश! कुणी सोनं…
एकदा एक गाढव त्याच्याच नादात चालत होते. ते खूप उदास होते. सगळे प्राणी त्याच्या आवाजाची थट्टा करत होते. त्याला वाटत होते की, आपला आवाज मधूर व्हावा. तेवढ्यात रस्त्याने चालता चालता त्याच्या कानावर एक मधूर स्वर आला. तो त्या गोड आवाजाच्या दिशेने पाठलाग करत करत एका नाकतोड्याजवळ पोहचला. नाकतोडा एका पानावर बसून गाणं गुणगुणत होता. तो…
एकदा एका ब्राह्मणाला दुसऱ्या गावातील एका श्रीमंत माणसासाठी एक भव्य पवित्र समारंभ करण्याची विनंती करण्यात आली. त्या श्रीमंत व्यक्तीने ब्राह्मणाला त्याच्या सेवेबद्दल आभार मानले आणि कृतज्ञतेचे प्रतीक म्हणून त्याला एक लठ्ठ बकरी भेट दिली.उदार भेटवस्तूबद्दल आभार मानून ब्राह्मण त्या माणसाच्या घरातून निघून गेला. त्याने बकरीला खांद्यावर घेऊन गेला कारण त्याला तो चालत जाऊ द्यायचा नव्हता…
