चांगदेव हे एक सिद्ध योगी होते. त्यांनी १४०० वर्षे कठोर तपश्चर्या केली होती आणि विविध सिद्धी प्राप्त केल्या होत्या. मात्र, त्यांना आपल्याला ज्ञानाची गरज नाही, असे वाटत असे. त्यांच्या अहंकारामुळे ते इतर साधू-संतांवर प्रभाव टाकत आणि स्वतःला श्रेष्ठ मानत.
एका वेळी, चांगदेवांना संत ज्ञानेश्वर आणि त्यांच्या भावंडांची कीर्ती कानी पडली. ज्ञानेश्वर अत्यंत कमी वयात आध्यात्मिक क्षेत्रात प्रावीण्य प्राप्त करून लोकांना मार्गदर्शन करत होते. चांगदेवांना वाटले की, आपली शक्ती दाखवून ज्ञानेश्वरांना नमवावे. त्यांनी एक कोरा कागद पाठवून आपला संदेश दिला, ज्यामध्ये कुठलीही विद्या किंवा आदर व्यक्त नव्हता.
ज्ञानेश्वरांनी चांगदेवांच्या अहंकाराचा सामना करण्यासाठी अनोखा मार्ग निवडला. त्यांनी आपल्या भावंडांसह एका भिंतीवर बसून ती भिंत चालवली आणि चांगदेवांच्या आश्रमात पोहोचले. चांगदेवांनी भिंतीला चालताना पाहिले आणि आपल्या अहंकाराची जाणीव झाली.
चांगदेवांनी विनम्र होऊन ज्ञानेश्वरांकडे शिष्यत्वाची याचना केली. ज्ञानेश्वरांनी त्यांचे मार्गदर्शन केले आणि त्यांना खऱ्या आध्यात्मिकतेचा मार्ग दाखवला.
तात्पर्य – अहंकारामुळे आपण खऱ्या ज्ञानापासून दूर जातो.
