एका मोठ्या नदीकिनारी एक मोठे झाड होते. त्या झाडावर एक कबुतर राहत होते. त्याच नदीकिनारी एका मुंगीचे वारूळ होते.
एकदा एक मुंगी पाणी पिण्यासाठी नदीवर गेली. पाणी पिताना तिचा पाय घसरला आणि ती पाण्यात पडली. पाण्याचा प्रवाह खूप जोरदार होता आणि मुंगी त्यात वाहू लागली. तिला वाटले की आता ती वाचणार नाही.
झाडावर बसलेल्या कबुतराने हे पाहिले. त्याला मुंगीची दया आली. त्याने पटकन झाडाचे एक पान तोडले आणि मुंगीजवळ पाण्यात टाकले. मुंगी लगेच त्या पानावर चढली आणि पान हळू हळू वाहत काठावर आले. अशा प्रकारे मुंगीचे प्राण वाचले. मुंगीने कबुतराचे आभार मानले आणि त्याला म्हणाली, “मित्रा, आज तू माझे प्राण वाचवले आहेस. मी तुझी ही मदत कधीच विसरणार नाही. मी नक्कीच कधीतरी तुझ्या मदतीला येईन.”
काही दिवसांनी, एक शिकारी जंगलात आला. त्याने झाडावर बसलेल्या कबुतराला पाहिले आणि त्याला पकडण्यासाठी आपले जाळे फेकले. कबुतर जाळ्यात अडकले आणि ते बाहेर पडू शकले नाही.
तेव्हाच ती मुंगी तिकडून जात होती. तिने पाहिले की कबुतर जाळ्यात अडकले आहे. तिला तिच्या मित्राची आठवण झाली. तिने पटकन जाऊन शिकाऱ्याच्या पायाला चावा घेतला. शिकारी जोरात ओरडला आणि त्याचे लक्ष विचलित झाले. याच संधीचा फायदा घेऊन कबुतराने जोर लावून जाळे तोडले आणि ते उडून गेले.
अशा प्रकारे मुंगीने कबुतराला मदत केली आणि मैत्रीचे ऋण फेडले.
तात्पर्य: नेहमी इतरांची मदत करा, कारण मदत नेहमी परत येते.
