🔮 “भिंत चालली! आणि योगी थक्क झाले…” – संत ज्ञानेश्वरांची अद्भुत कथा

पैठण नगरीत एकदा एक खूपच अहंकारी योगी आले – चांगदेव योगी.
वर्षानुवर्षे तपश्चर्या करून, वाघावर बसून, नागाला दोरीसारखा वापरून ते अलंदीला आले.
कारण काय?
त्यांना ऐकून आलं होतं की “काही लहान पोरं फारच तत्वज्ञानाचं ज्ञान पाजळत आहेत!”

चांगदेव योगी मनात म्हणाले,
“कसले येत असेल ज्ञान… मीच दाखवतो त्यांना सिद्धी म्हणजे काय!”

ते थेट वाघावर स्वार होऊन, नाग हातात घेत, त्या चिमुकल्या संतांकडे आले –
ज्ञानेश्वर, निवृत्ती, सोपान आणि मुक्ताई.

पण… काय आश्चर्य!

चांगदेव आले तेव्हा काय दिसलं?

चारही भावंडं एक भिंतीवर बसलेली होती.

हो! भिंतीवर!

आणि त्या भिंतीला ज्ञानेश्वर महाराज म्हणाले —
“चला रे, पाहुणे आलेत. आपणसुद्धा चालून त्यांचं स्वागत करूया!”

…आणि काय?

भिंत चालू लागली.

काठ्यांचं घर चालावं तसं,
फुलांचा वारा वाहावा तसं
ती भिंत चालत-चालत योगी चांगदेवाच्या पुढ्यात आली.

चांगदेव?
तो हादरला. अवाक झाला. खाली उतरला. वाघ विसरला. नाग गेला बाजूला. अहंकार मेला.

तो थेट ज्ञानेश्वरांच्या पाया पडला.

ज्ञानेश्वर माऊली हसले, त्यांच्या डोळ्यांतून प्रेम झळकलं आणि त्यांनी फक्त एवढंच म्हटलं,
“तत्वज्ञान हे भिंती चालविण्याइतकं नाही, मन जिंकण्याइतकं असावं!”

📚 या कथेचं मूळ सार

ही घटना अहंकार विरुद्ध विनम्रता,
तपश्चर्या विरुद्ध भक्ती,
आणि योगशक्ती विरुद्ध आत्मज्ञान यामधील संघर्षाचं अत्यंत सुंदर रूप आहे.