एका घनदाट जंगलात एक चिमुकली चिमणी राहत होती. ती खूप चपळ आणि हुशार होती, पण थोडीशी आळशीही होती. दिवसभर खेळण्यात वेळ घालवून, ती स्वतःसाठी घरटं बांधायला विसरायची.
एके दिवशी, पावसाळ्याची चाहूल लागली. चिमणीला सगळीकडे काळे ढग दिसले. पाऊस सुरू झाल्यावर तिला कुठे लपायचं हे समजेनासं झालं. ती पाणी टाळण्यासाठी एका मोठ्या झाडाच्या फांदीवर गेली. पण तिथेही पाणी थेंबथेंब गळत होतं.
तेवढ्यात, एका पाण्याच्या थेंबाने तिच्याशी बोलायला सुरुवात केली. चिमणी आश्चर्यचकित झाली आणि थेंबाला विचारलं, “तू माझ्याशी का बोलतोयस?”
पाण्याचा थेंब म्हणाला, “मी तुला शिकवायचं ठरवलंय. तू इतकी हुशार आहेस, पण आळशीपणामुळे तू आपलं घरटं बांधलं नाहीस. जर तू आज मेहनत घेतली असतीस, तर तुला या पावसात कुठे लपायचं असा प्रश्न पडला नसता.”
चिमणी लाजली आणि म्हणाली, “तू खरं बोलतोयस. मी खूप आळशी आहे. पण आता मी वचन देते की मी मेहनत करेन आणि माझं स्वतःचं घरटं बांधेन.”
पाऊस थांबताच चिमणीने लगेच कामाला सुरुवात केली. थोड्याच दिवसांत तिने एक सुंदर घरटं तयार केलं. आता तिला कधीच भीती वाटत नव्हती, कारण तिचं घरटं तिचं संरक्षण करत होतं.
तात्पर्य : आपल्याला कधीही आळस करू नये. मेहनत आणि तत्परतेने आपलं जीवन अधिक सुरक्षित आणि आनंदी बनतं
