एका मोठ्या झाडाच्या आश्रयाला एक छोटेसे गाव होते. या गावात पिची नावाचा गोड, लहानसा ससा रहात होता. पिचीला खेळायची आणि मित्र बनवण्याची खूप आवड होती. पण गावातील इतर सारे प्राणी त्याच्यापेक्षा खूप मोठे होते. त्यामुळे पिचीला त्यांच्याबरोबर खेळता येत नव्हते.
एक दिवस, पिची झाडाच्या फांदीवर बसला होता. त्याला खूप वाईट वाटत होते. अचानक, वरून एक छोटासा आवाज आला. “काय झाले? इतका उदास का दिसतोस?” पिची वर बघतो, तेव्हा त्याला एक छोटेसे, रंगीत पोपट दिसले. त्याचे नाव होते पोपट.
पिचीने त्याला सगळे सांगितले. पोपट हसला आणि म्हणाला, “आकारावरून मैत्री ठरत नाही. आपण मित्र बनूया!” पिची खूप खुश झाला. त्या दिवसापासून पिची आणि पोपट नेहमी एकत्र खेळायचे. ते झाडावर चढायचे, आणि गाण्यांची मैफल जमवायचे.
एक दिवशी जंगलात मोठा पाऊस पडला. नदीला पूर आला आणि पिचीचे घर वाहून गेले. पिची खूप घाबरला. पण तेवढ्यात पोपट आला आणि त्याने पिच्याला आपल्या झाडावरील घरट्ट्यात लपवून घेतले.
पाऊस थांबल्यावर, पोपटने पिच्याला मदत केली. त्यांनी झाडांच्या फांद्या आणि पानांचा वापर करून पिच्यासाठी नवीन घर बनवले. पिची खूप आभारी झाला.
पिची आणि पोपटची मैत्री सगळ्यांना आवडायची. त्यांच्यामुळे गावातील मोठ्या प्राण्यांनाही आठवण आली, की मैत्री करण्यासाठी आकार महत्वाचा नसतो. त्यांनीही पिची आणि पोपटबरोबर खेळायला सुरुवात केली.
आणि अशाप्रकारे, पिचीच्या लहान आकारामुळे त्याला एक खास मित्र मिळाला आणि शेवटी त्याचे मोठे मित्रही झाले!
