पानगळीतही हिरवे पान

खूप वर्षांपूर्वी, महाराष्ट्रातल्या एका छोट्याशा गावात अन्वेषा नावाची एक गरीब पण खूपच हुशार मुलगी राहत होती. तिचे वडील शेतकरी, आई घरकाम करणारी. घरात वीज नव्हती, पण तिच्या डोळ्यांत स्वप्नं होती – डॉक्टर बनायचं आणि आपल्या गावासाठी मोफत दवाखाना सुरू करायचा.

पण गावातले लोक हसत, तिची खिल्ली उडवत म्हणत –
“अगं, गरीब घरातली मुलगी आणि डॉक्टर? स्वप्न बघायला पण पैसे लागतात!”

अन्वेषाने ऐकलं, पण मनात घेतलं नाही.
ती दिवसा आईबाबांना शेतात मदत करत असे, आणि रात्री चुलीच्या उजेडात अभ्यास करत असे. तिच्या पुस्तकांवर तेलाचे डाग असायचे, पण तिच्या मनात ज्ञानाचा प्रकाश झगमगत असे.

एका परीक्षेत तिला शिष्यवृत्ती मिळाली. ती शहरात गेली – एकटी, घाबरलेली, पण निर्धाराने भरलेली. तिने वैद्यकीय शिक्षण घेतलं. कित्येक रात्री उपाशी राहिली, हॉस्टेलमध्ये रडली, पण कधीच हार मानली नाही.

उडवलेली खिल्ली आता हळूहळू आश्चर्यात बदलू लागली.
कित्येक वर्षांनी अन्वेषा गावात परतली. हातात डॉक्टरचं प्रमाणपत्र नव्हतं फक्त, तर तिच्या डोळ्यांत आत्मविश्वास आणि समाजसेवेची आगी होती.

तिने गावात एक मोफत दवाखाना सुरू केला.
दिवसेंदिवस तिच्याकडे रांगा लागायच्या – फक्त औषधासाठी नाही, तर आशेच्या एका भेटीसाठी.

एकदा गावात सभा झाली. त्यात अन्वेषा स्टेजवर उभी राहिली आणि म्हणाली –

“स्वप्न बघणं प्रत्येकाला जमतं, पण त्यासाठी संघर्ष करणं ही खरी ताकद आहे.
पानगळ येते प्रत्येक झाडावर, पण काही पाने तरी हिरवीच राहतात – कारण त्यांच्यात चिकाटी असते, सोडून न देण्याची जिद्द असते!”

संपूर्ण गाव टाळ्यांच्या आवाजाने दुमदुमून गेलं.
जिच्यावर लोक हसले होते, आज तीच लोकांची प्रेरणा झाली होती.

🌿 शेवटी एकच शिकवण:

“परिस्थिती कितीही कठीण असली, तरी जिद्द, मेहनत आणि न थांबणाऱ्या प्रयत्नांनी अशक्यही शक्य होतं!”