एकदा, मोरांच्या गावात मेहंदी मेळ्याची धूमधडाका होता. सगळे मोरा आपल्या सुंदर पंखांचे दर्शन घडवत होते. पण या मेळ्यात एक छोटा मोरा चिमू खूप उदास बसला होता.
चिमू खूप लहान होता आणि त्याच्या पंखांवर अजून ती चमकदार निळी आणि हिरवी रंग नव्हती. त्याच्याकडे फक्त काळी आणि तपकिरी रंगाची पट्टे होती.
“माझे पंख इतके कुरूप आहेत,” चिमू म्हणाला. “मी या मेळ्यात इतरा कसा सहभागी होऊ शकतो?”
त्याच्या मित्राची, मैना आली आणि म्हणाली, “चिमू, उदास होऊ नको. तुझ्याकडे वेगळी खासियत आहे!”
चिमूने आश्चर्य व्यक्त केले. “खासियत? माझ्याकडे काय खासियत आहे?”
मैना हसली आणि म्हणाली, “तुझ्याकडे तीक्ष्ण डोळे आहेत! तू खूप चांगले पाहू शकतोस. शिवाय, तुला वेगवेगळ्या वनस्पतींचे गुणधर्म माहीत आहेत.”
चिमूला थोडा विचार आला. कदाचित मैना बरोबर असेल. त्याने वेगवेगळ्या फुलांचे आणि पानांचे सुंदर नमुने गोळा केले. त्याने त्यांचा मेहंदी बनवण्यासाठी वापर केला.
मेळ्यात, सगळे मोरा त्यांच्या चमकदार पंखांचे दर्शन घडवत होते. पण चिमूच्या मेहंदी डिझाईन्स सर्वांचे लक्ष वेधून घेत होते. त्यांच्या डिझाईन्समध्ये फुलांच्या पाकळ्यांचे सुंदर नमुने, झाडांच्या वेलींचे आकार आणि अगदी जंगलातील प्राण्यांची रूपरेषाही होती.
सगळे मोरा चिमूच्या डिझाईन्समध्ये गढून गेले. त्यांनी त्याला कौतुकास्पद नजरेने पाहिले. चिमू आता खूप खुश होता. त्याला त्याच्या वेगळ्या खासियतीचा वापर करून सुंदर मेहंदी बनवता आली याचा अभिमान वाटला.
