जंगलात एक प्रचंड वडाचे झाड होते. त्या झाडावर अनेक पक्षी रहात होते. त्या पक्ष्यांमध्ये एका चिमणा-चिमणीचाही समावेश होता. चिमणीने आपल्या घरट्यात अंडी ठेवली होती. त्या अंड्यातून लवकरच त्यांची पिले जन्माला येणार होती.
एकेदिवशी एक दुष्ट हत्ती त्या झाडापाशी आला. त्याने चिमणीचे घरटे ज्या फांदीवर होते त्या फांदीला सोंडेने धक्का दिला. ती फांदी काडकन् मोडली. चिमणीचे घरटे खाली पडले आणि सगळीच अंडी फुटून गेली. चिमणा-चिमणी मदतीसाठी सुतारपक्ष्याकडे गेले. सुतारपक्षी त्यांना म्हणाला की त्याचे मित्र बेडूक आणि माशी त्यांना मदत करू शकतील, ते सगळे एकत्र भेटले आणि त्यांनी हत्तीला धडा शिकविण्याचे ठरविले.
दुसऱ्या दिवशी हत्ती त्याच रस्त्याने चालला होता. एवढ्यात माशी गुणगुणत हत्तीच्या कानात शिरली आणि सुतार पक्ष्याने हत्तीच्या डोळ्यांवर आपली अणकुचीदार चौच मारली. हत्ती दुःखाने कळवळला. चेहऱ्यावर पाणी मारावे, असे त्याला वाटू लागले.
डोळे बंद अवस्थेत हत्ती पाणी शोधण्याचा विचार करू लागला. एवढ्यात त्याने बेडकाच्या ओरडण्याचा आवाज ऐकला. बेडकाच्या आवाजाच्या दिशेने हत्ती गेला आणि चिखलात पडला. हत्ती जोरात कळवळला. कृपा करून मला मदत करा. काय मी चुकीचे केले आहे? मला ही कशाची शिक्षा मिळत आहे?
बेडकाने हत्तीला चिमणीची अंडी फोडल्याची आठवण करून दिली. हत्तीला आपल्या कृत्याचा पश्चात्ताप झाला. हत्तीने सगळ्यांची क्षमा मागितली. पुन्हा कधीही असे करणार नाही असे त्याने आश्वासन दिले.
तात्पर्य: दुष्कृत्याचे फल एक ना एक दिवस मिळतेच.
