एकदा एका कोरड्या प्रदेशात, जिथे पाऊस कधीच पडत नव्हता, तिथे एक गरीब शेतकरी राहायचा. त्याचं नाव होतं शांताराम. शांतारामला शेती करायची खूप इच्छा होती, पण पाणी नसल्यामुळे त्याची जमीन नेहमी ओसाड राहायची. तो रोज आकाशाकडे पाहायचा आणि ढगांना विनवणी करायचा. एक दिवस, आकाशात एक लहानसा, करडा ढग तरंगत होता. तो ढग इतर ढगांसारखा नव्हता; त्याला लोकांचे विचार ऐकू यायचे. शांतारामची तळमळ त्याला कळली. तो ढग हळूच खाली उतरला आणि शांतारामच्या शेतात आला. शांतारामने वर पाहिलं. “अरे ढगा, तू इथे काय करतोस? तू पाऊस का नाही पाडत?” ढग कुजबुजला, “शांताराम, मला खरंच पाऊस पाडायचा आहे, पण माझ्या एकट्याने तो शक्य नाही. मला इतर ढगांची मदत हवी आहे.” शांतारामला आश्चर्य वाटलं. ढग बोलतोय! “पण तुम्ही एकटे का आलात? आणि बाकीचे ढग कुठे आहेत?” ढग म्हणाला, “इतर ढग खूप उंच आकाशात राहतात. त्यांना वाटते की खाली येऊन पाऊस पाडणे हे त्यांचे काम नाही. त्यांना फक्त उंच राहून जगाचा आनंद घ्यायला आवडतो.” शांतारामला ही गोष्ट कळली. त्याने ढगाला ‘मेघा’ असं नाव दिलं आणि म्हणाला, “मेघा, तू काळजी करू नकोस. मी तुला मदत करेन.”
शांतारामने गावात जाऊन लोकांना मेघ आणि इतर ढगांची गोष्ट सांगितली. सुरुवातीला लोक हसले. “ढग कधी बोलतात का?” पण शांतारामच्या डोळ्यांतील प्रामाणिकपणा पाहून काही लोकांनी त्याच्यावर विश्वास ठेवला. शांतारामने लोकांना सोबत घेऊन एक युक्ती केली. त्यांनी ढगांना आकर्षित करण्यासाठी शेतात मोठमोठी रंगीबेरंगी पतंग उडवली. त्या पतंगांवर त्यांनी आनंदाची, पावसाची आणि हिरव्या शेतीची चित्रे काढली. त्यांनी वाऱ्याच्या दिशेने मधुर संगीत वाजवले. उंच आकाशातील ढगांनी ही गंमत पाहिली. त्यांना रंगीबेरंगी पतंग आणि मधुर संगीत आवडले. त्यांना वाटले, ‘चला, खाली जाऊन बघूया काय चाललंय?’ हळूहळू, मोठे ढग खाली येऊ लागले. मेघाने इतर ढगांना शांतारामची गोष्ट सांगितली. त्याने त्यांना दाखवले की जमिनीवर किती कोरडेपणा आहे आणि लोकांना पाण्याची किती गरज आहे. शांतारामने त्यांना आपल्या स्वप्नाबद्दल सांगितले – हिरवीगार शेती, आनंदी गावकरी आणि भरभरून पाऊस. मोठ्या ढगांना शांतारामचे स्वप्न आणि मेघाची तळमळ आवडली. त्यांनी ठरवले की ते पाऊस पाडतील. आणि मग काय! आकाशातून मुसळधार पाऊस पडायला लागला. कोरडी जमीन तृप्त झाली, नदी-नाले भरले आणि शेतकरी खूप आनंदी झाले. शांतारामची जमीन हिरवीगार झाली आणि त्याचे स्वप्न पूर्ण झाले. बोलक्या मेघाने त्याला शिकवले की कधीकधी मोठ्या बदलासाठी एका लहानशा आवाजाची आणि एकत्रित प्रयत्नांची गरज असते.
तात्पर्य : कठोर परिश्रम, दृढ विश्वास आणि सकारात्मक दृष्टिकोन यांमुळे कोणतीही व्यक्ती आपले स्वप्न साकार करू शकते.
