एकदा एका कुत्र्याला खूप भूक लागली होती. त्या मोठ्या कुत्र्याने स्वयंपाकघरातून एक मोठा हाडाचा तुकडा चोरला. तो खूप वेगाने धावू लागला. धावत धावत तो एका ओढ्यावर आला. ओढ्याला एक छोटा लाकडी पूल होता. तो लाकडी पुलावर चालत होता. लाकडी पूल ओलांडून जात असताना त्याला खाली पाण्यात एक विचित्र दृश्य दिसले. ओढ्याचे पाणी हे एकदम स्वच्छ आणि शांत होते.
पाण्यात आणखी एक हाड तोंडात असलेला त्याला दुसरा कुत्रा दिसला. खरेतर तो दुसरा कुत्रा नसून त्याचेच प्रतिबिंब होते. पण त्या लोभी कुत्र्याला हे समजले नाही. त्याला वाटले कि हा एक दुसरा कुत्रा आहे आणि आपले हाड सुद्धा घेईल. त्याला पाण्यात असलेल्या कुत्र्याकडे मोठ्या हाडाचा तुकडा दिसला. कुत्र्याने विचार केला कि मी यांच्याकडून हा तुकडा सुद्धा हुसकावून घेतो आणि २ तिकडे खातो. पण कुत्र्याला कळले नाही की पाण्यातील कुत्रा हे स्वतःचेच प्रतिबिंब आहे.पाण्यातील कुत्र्याच्या हाडाचा तुकडा पकडण्यासाठी त्याने आपले तोंड उघडले. त्याने आपले तोंड उघडताच त्याच्या तोंडातील आपला तुकडा खाली पाण्यात पडला.
आता त्याला पश्चाताप करण्याशिवाय काहीच नव्हते, कुत्रा रिकाम्या जबड्याने पाण्याबाहेर टक लावून पाहत होता. आता त्याला समजून चुकले कि हि त्याचीच सावली आहे.
तात्पर्य
जास्त लोभ करणे हे कधीच फायद्याचे नसते, जे आपल्या कडे आहे त्यात समाधान मानावे.
.
