एका गावात एक हुशार पण खूपच अधीर मुलगा राहत होता. त्याला कोणतीही गोष्ट ताबडतोब हवी असायची – अभ्यासात यश, खेळात विजय, आणि इतर सगळं काही झटपट मिळावं असं त्याचं मन असायचं.
एक दिवस तो आपल्या वडिलांकडे गेला आणि म्हणाला,
“बाबा, मला लवकर यशस्वी व्हायचं आहे. एकदम मोठं काहीतरी करायचं आहे. पण काहीच जमत नाहीये!”
वडील हसले. त्यांनी त्याला एक झाडाची छोटी रोपटं दाखवली आणि म्हणाले,
“ही बघ रोपटं. याला रोज पाणी घालावं लागतं, काळजी घ्यावी लागते. काही दिवसांत त्याला काहीच फरक पडत नाही. पण जसजसा वेळ जातो, ते झाड वाढतं, बहरतं आणि एक दिवस सावली देणारं मोठं झाड होतं.”
मुलगा विचारात पडला.
वडील पुढे म्हणाले,
“तसंच आयुष्य आहे. यश एक दिवसात मिळत नाही. मेहनत, संयम, आणि सातत्य लागते. झपाट्याने धावण्यापेक्षा सातत्याने चालणं महत्त्वाचं असतं.”
त्या दिवसानंतर मुलाने आपली अधीरता बाजूला ठेवली आणि धैर्याने, मेहनतीने अभ्यास सुरू केला. काही वर्षांत तो खूप यशस्वी झाला – आणि तेव्हा त्याला आपल्या वडिलांचे शब्द आठवले.
तात्पर्य :
“संयम आणि सातत्य यश मिळवण्यासाठी अत्यावश्यक असतात. झपाट्याने यश मिळत नाही, पण प्रयत्न आणि विश्वासाने ते नक्की मिळतं.”
