बंडू हा एका लहानशा खेड्यात राहणारा खोडकर आणि कल्पक मुलगा होता. वयाच्या दहाव्या वर्षी त्याचे उद्योग गावभर प्रसिद्ध होते. कुठं एखाद्याच्या भाजीच्या गाडीत खोडी, कुठं कुत्र्याच्या शेपटीला रंग… अशा अनेक गोष्टींनी तो प्रसिद्ध होता.
पण त्याचं एक वैशिष्ट्य होतं – त्याला नवनवीन कल्पना सुचायच्या. काही चांगल्या, तर काही अगदी मूर्खपणाच्या.
आई त्याला नेहमी म्हणायची, “बंडू, खोड्याचं काही एक मर्यादा असतं. शहाणपण शिक.”
पण बंडू त्याच्या ‘स्टाईल’मध्ये म्हणायचा, “आई, जग हसवायला बंडू हवाच!”
एका रविवारी सकाळी बंडू मस्त खेळायला गेला. झाडावरून उडी मारताना त्याची ईजार फाटली. मोठ्ठा फाटका!
तो धावत घरी आला. आईने पाहिलं आणि कपाळावर हात मारला.
“बंडू! ही कशी फाटली?”
बंडू म्हणाला, “आई, मी सुपरहिरोसारखा उडी मारली, आणि फाटली! आता काय?”
आई म्हणाली, “पण उद्या शाळा आहे. नवीन ईजार आणायला बाजारात चल.”
बंडूने चेहरा वाकवला. “आई, इतकी गरमी आहे. आणि दुकान लांब आहे. काहीतरी वेगळं करता येईल का?”
बंडू झोपी गेला, पण त्याच्या डोक्यात कल्पना चालू होत्या. त्याने दुसऱ्या दिवशी सकाळी उठून एक जुना शर्ट घेतला. त्याचा कापड फाडून, स्वतःहून एक विचित्र पण रंगीत ईजार शिवली.
ईजारीवर एक आडवा खिसा, एका बाजूला पिवळा तुकडा, आणि मागे मिकी माऊसचा डोकावणारा चित्र!
तो आईसमोर आला – “कसं वाटतंय?”
आईने पाहिलं आणि डोळे विस्फारले. “हे काय बनवलंस?”
बंडू हसून म्हणाला, “ही आहे – बंडू ब्रँड ईजार! एकमेव. जगात कुठेच नाही!”
आईनं हातातलं पाण्याचं भांडे खाली ठेवलं आणि म्हणाली, “चल. पुढचा गोंधळ तुझा.”
बंडू शाळेत पोहोचला. वर्गात शिरताच सगळ्यांनी पाहिलं आणि हसू अनावर झालं.
“बघा, बघा! सुपरबंडू आला!”
“अरे, ही ईजार आहे की रंगमंचावरचा पोशाख?”
गणेश, त्याचा वर्गातला थोडा नखरेल मित्र म्हणाला, “बंड्या, ही ईजार तू घालतोस की ती तुला?”
शिक्षकही हसले, पण त्यांनी काही बोललं नाही. बंडूने मात्र हे सर्व हसून घेतलं.
“हसा, हसा. उद्या मी नवीन मॉडेल आणतो!”
दुसऱ्या दिवशी बंडू आला – ईजारीवर ३ बटणं, दोन्ही गुडघ्यांवर कार्टूनचे चित्रपटाचे स्टिकर्स, आणि मागे “BB” (Bandu Brand) असं लिहिलेलं!
आता मुलं थक्क झाली.
एकाने विचारलं, “ही कुठून मिळते?”
बंडू म्हणाला, “स्पेशल ऑर्डर लागेल. पण तुमच्यासाठी डिस्काउंट!”
बंडूने एकाच आठवड्यात ३ मुलांसाठी खास ईजारी शिवून दिल्या. प्रत्येक वेगळी. आणि प्रत्येक त्याच्या स्टाईलमध्ये.
शिक्षकांनी त्याला एक दिवस वर्गासमोर उभं केलं.
“बंडू, तुझी कल्पकता आमचं लक्ष वेधून घेत आहे. पण तू खूप वेळ गमतीत घालवतोस. जर हीच ऊर्जा अभ्यासात आणि चांगल्या कामात लावली, तर तुझं भविष्य उज्वल होईल.”
बंडू गप्प झाला.
त्या रात्री तो विचार करू लागला – “हे खरं आहे. लोक हसतात, मजा करतात, पण आयुष्य फक्त हशा नाही. थोडं शहाणपणही हवं.”
त्या दिवसानंतर बंडूने ‘Bandu Brand’ बंद केलं नाही – पण त्याने दिशा बदलली. आता तो चांगल्या कल्पना, रचनात्मक वस्तू, आणि शिक्षणाशी जोडलेली क्रिएटिव्ह कामं करू लागला.
आई आनंदी झाली. शिक्षकांनी कौतुक केलं. आणि शाळेतील बंडूचा ईजार – तो गावाच्या प्रदर्शनात ठेवला गेला – “कल्पकतेचं प्रतीक” म्हणून!
शेवट:
कधी कधी खोड्या तुमचं भविष्य घडवतात – फक्त त्या योग्य वेळेला योग्य रस्त्यावर आणाव्या लागतात. बंडू शिकला… आणि बंडू मोठा झाला!
