एकदा एक छोटी चिमणी – चिंचू एका झाडावर राहत होती. ती खूप खुशीत होती. दिवसभर गाणं गात, उडत, खेळत असायची.
एक दिवस आकाश काळं-कुट्ट झालं. जोराचा पाऊस सुरू झाला. चिंचूने पटकन पिसाऱ्यांखाली लपून घेतलं. पण तेवढ्यात तिला खाली एक उंदीर, बेडूक आणि ससा भिजताना दिसले.
उंदीर ओरडला, “चिंचू, आम्हाला थोडं आडोसं मिळेल का?”
चिंचूला दयाच आली, पण तिचं घर लहान होतं. तरी ती म्हणाली, “या! थोडं एकमेकांला जागा देऊ, पण सगळ्यांनी राहू.”
ती छोटी छत्री (झाडाची फांदी आणि पानं) आता चार प्राण्यांसाठी अपुरी वाटत होती, पण प्रेम, सहकार्य आणि समजूतदारपणामुळे ती पुरली!
पाऊस थांबल्यावर सगळे म्हणाले, “धन्यवाद चिंचू! तू आमचं खूप मोठं काम केलंस!”
त्यादिवसापासून सगळे मिळून एक मोठ्ठं घर बांधतात – जिथे कोणीही भिजणार नाही, आणि कोणीही एकटं राहणार नाही.
शिकवण:
मित्रांची मदत, सहकार्य आणि थोडं समजूतदारपण कुठलाही मोठा संकट टाळू शकतं!
