जादुई पुस्तक

एका लहान गावात, अर्जुन नावाचा एक गरीब मुलगा राहायचा. त्याला पुस्तके वाचायला खूप आवडायचे, पण त्याच्याकडे पुस्तके विकत घ्यायला पैसे नसायचे. तो नेहमी गावच्या लायब्ररीच्या बाहेर उभा राहून आतल्या पुस्तकांकडे मोठ्या आशेने बघत असे.

एक दिवस, लायब्ररी बंद झाल्यावर त्याला तिथे एक जुने, धूळ भरलेले पुस्तक पडलेले दिसले. त्याचे सोनेरी रंग आणि त्यावरची रहस्यमय चित्रे त्याला खूप आकर्षित करत होती. त्याने ते पुस्तक उचलले आणि घरी घेऊन गेला.

घरी गेल्यावर त्याने पुस्तकाचे पहिले पान उघडले. त्यावर काही विचित्र आकृत्या आणि अक्षरे लिहिलेली होती. जसा त्याने त्या अक्षरांवरून हात फिरवला, तसा त्याला एक वेगळाच अनुभव आला. त्याला असे वाटले की जणू काही जादू त्याच्या आजूबाजूला फिरत आहे.

दुसऱ्या दिवशी, अर्जुनने पुन्हा ते पुस्तक उघडले आणि वाचायला सुरुवात केली. पुस्तकात एका अशा जगातल्या गोष्टी होत्या, जिथे काहीही शक्य होते. वाचता वाचता त्याला जाणवले की जणू काही तो स्वतःच त्या जगात फिरत आहे.

एक दिवस, अर्जुनला शाळेत नवीन गणवेश घेण्यासाठी पैशांची गरज होती. त्याला आठवले की पुस्तकात एका ठिकाणी खजिना शोधण्याची गोष्ट लिहिली होती. त्याने गंमत म्हणून पुस्तकात सांगितलेल्या दिशेने घराच्या मागे शोधायला सुरुवात केली. आश्चर्य म्हणजे, त्याला तिथे एक जुनी पेटी सापडली आणि त्यात काही मोहरा होत्या!

अर्जुनला कळाले की हे पुस्तक खरंच जादुई आहे. ते जे वाचायला देईल, ते त्याला अनुभवायला मिळत होते. त्याने त्या पैशातून गणवेश घेतला आणि उरलेल्या पैशातून आपल्या आईसाठी औषध आणले.

पुढचे काही दिवस अर्जुनने त्या पुस्तकाचा उपयोग चांगल्या गोष्टींसाठी केला. ज्यांना मदत हवी होती, त्यांना त्याने पुस्तकाच्या जादूने मदत केली. त्याने कधीही स्वतःच्या स्वार्थासाठी त्या पुस्तकाचा वापर केला नाही.

एक दिवस, गावात एक आजारी माणूस आला. त्याला वाचवण्यासाठी कोणत्याही डॉक्टरांकडे उपाय नव्हता. अर्जुनने ते जादुई पुस्तक उघडले आणि त्या माणसाच्या आरोग्याबद्दल वाचायला सुरुवात केली. वाचता वाचता त्याला एका खास औषधी वनस्पतीबद्दल माहिती मिळाली, जी फक्त एका विशिष्ट डोंगरावर मिळत होती.

अर्जुन लगेच त्या डोंगरावर गेला आणि खूप शोधल्यावर त्याला ती वनस्पती सापडली. त्याने ती वनस्पती त्या आजारी माणसाला दिली आणि तो माणूस काही दिवसात बरा झाला.

गावातील लोकांना जेव्हा या जादुई पुस्तकाबद्दल कळले, तेव्हा त्यांना खूप आश्चर्य वाटले. त्यांनी अर्जुनचे खूप कौतुक केले. अर्जुनने ते पुस्तक नेहमी जपून ठेवले आणि त्याचा उपयोग नेहमी इतरांच्या मदतीसाठी केला. त्याला समजले होते की खरी जादू दुसऱ्यांना मदत करण्यात आणि आनंद देण्यातच आहे.

आणि अशा प्रकारे, त्या जादुई पुस्तकाने अर्जुनच्या जीवनात आणि त्याच्या गावकऱ्यांच्या जीवनात खूप आनंद आणि मदत आणली.